جان رابرتز، قاضی دیوان عالی، در گزارش پایان سال 31 دسامبر خود اعلام کرد تصمیم او در سال نو: ادامه آتش زدن کشور با مقصر دانستن همه به جز خودش به خاطر بی شرمی که اجازه داده در دربارش چروک شود. او این کار را در بهانه ارائه قرائتی درست از تاریخ استقلال قضایی در این کشور انجام داد.
اما نگاهی دقیق تر به آنچه رابرتز نوشت، همان تمایل به تاریخ چیدن گی، را نشان می دهد مشخصه بسیاری از نظرات قضایی او و همکار ایدئولوژیکی اش است. تغییر ژانر این گرایش نگران کننده را تغییر نداد.
قصیده ای برای استقلال قضایی که رابرتز ارائه می کند، با توجه به دادگاه پر رسوایی امروز، پوچ است. علاوه بر این، امتناع اخیر کنفرانس قضایی از پرداختن به چندین دهه نقص اخلاقی ادعایی توسط قاضی کلارنس توماس دلیل دیگری را ارائه می دهد که چرا استقلال قضایی که رابرتز به آن احترام می گذارد نباید یک مجوز رایگان برای اجتناب از پاسخگویی باشد.
بررسی چندین گزارش پایان سال گذشته توسط رئیس دادگستری نشان می دهد که ت، برای منحرف ، توجه از چالش های خود دیوان و ارائه تفکرات من، تر برای یک مقاله مجله وکالت تا تحلیلی از عالی ترین مقام قضایی کشور. همانطور که بالاتر از قانون جو پاتریس یادداشت ها، "برای قاضی رابرتز، گزارش پایان سال در مورد قوه قضاییه فدرال دیگر یک ارزیابی جدی از وضعیت دادگاه های فدرال نیست، به همان اندازه که یک پست وبلاگی است که توسط مالیات دهندگان تامین می شود تا او اظهار نظر کند. تحقیر مردم آمریکا"
تاریخ خط می، در ارتباط سالیانه رئیس دادگستری با ملتی است که او به آن خدمت می کند. و این کفن است که او از آن برای پنهان ، چالش های اخلاقی در سیستم دادگاه استفاده می کند.
در سال 2021، درس تاریخ رابرتز تلاش های رئیس دادگستری ویلیام هاوارد تافت را برای ایجاد کارایی و همکاری بیشتر بین قضات فدرال کشور از طریق تأسیس کنفرانس قضات ارشد (سلف کنفرانس قضایی امروز ایالات متحده) بازگو می کند. رابرتز اهمیت کار تافت را به ،وان ایجاد "مک،سم های خودگرد، برای دادگاه های فدرال در سراسر کشور" توصیف کرد.
او همچنین بر اقدامات بعدی کنگره که "استقلال نهادی قوه قضائیه را تقویت کرد"، از جمله قدرت بخشیدن به "کنفرانس قضایی و شوراهای قضایی حوزه برای پاسخگویی به شکایات مربوط به تخلفات قضایی" تاکید کرد. وی در ادامه خاطرنشان کرد: «کنگره به نظارت بر عملیات قوه قضائیه ادامه داده و گفت وگوی مفیدی را که ویژگی آن احترام متقابل در مسائل اداری است، ترویج می کند».
اما رئیس موفق شد فقط دو سال بعد، زم، که او سخنان خود را مس،ه کند از شهادت در کمیته قضایی سنا خودداری کرد که در حال بررسی پیشنهادها برای برگزاری دادگاه عالی با معیارهای اخلاقی مشابه سایر قضات فدرال بود. اون هم اونجا پشت پنهان شد مفهوم "حفظ استقلال قضایی" به ،وان بهانه او برای فرار از پاسخگویی.
رویکرد «اینجا چیزی برای دیدن نیست» او همچنین در بخشی از گزارش 2021 خود نشان داده شد که در آن او به الف وال استریت ژورنال مجموعه ای درباره 131 قاضی دادگاه فدرال است که نتوانستند منافع مالی شخصی خود را در موضوعاتی که پیش روی آنها قرار دارد فاش کنند. پس از چند کلمه وظیفه آمیز که این انتظار را تقویت کرد که قضات از بالاترین استانداردها پیروی می کنند، رابرتز با افزودن تفسیر خود از نقض ها، به دنبال «قرار دادن این خطاها در زمینه» بود.
او ا،ر تخلفات را «نقض های منفرد» می دانست که «احتمالاً مست،م نظارت های غیرعمدی» است، گویی که از انگیزه های آنها اطلاعات شخصی دارد. رئیس قاضی به مردم آمریکا اطمینان داد که "با وجود همه درگیری های شناسایی شده، مجله گزارشی نداده است که هیچ کدام بر رسیدگی قاضی به یک پرونده یا اقدامات قاضی در هر یک از آن موارد... از نظر مالی به نفع قاضی بوده است."
این کلمات پیش نمایشی از چگونگی نادیده گرفتن او ارائه می دهند ادعاهای مکرر در مورد رفتارهای غیراخلاقی در دادگاه خودش
با عطف به سال 2022، رئیس گزارش پایان سال تلاش های شرم آور اوروال فاوبوس فرماندار آرکانزاس برای جلوگیری از ادغام مدارس ایالتی پس از آن را بازگو کرد. براون در مقابل هیئت آموزش زودتر اما تلاش های شرم آور ایالت ها برای اجتناب از اجرای تصمیم دیوان عالی را نادیده گرفت.
در عوض، رابرتز بر روی یک قاضی به نام رونالد دیویس تمرکز کرد که علیه تلاش های فرماندار برای سرپیچی حکم داد. قهوه ای. در میان تمام دردهای ناشی از تبعیض زدایی در آرکانزاس، رابرتز به دیویس ل،ت کرد و خاطرنشان کرد که "از عروسی پسرش برای بررسی مسئولیت خود برای پیروی از قانون غافل شد."
رابرتز تهدیدهای قاضی دیویس را که پس از تصمیم او در پرونده آرکانزاس به دنبال داشت، برجسته کرد و او را به ،وان نمونه ای از افسران قضایی فدرال معرفی کرد "که بی سر و صدا، با پشتکار و صادقانه وظایف خود را هر روز از سال انجام می دهند." این همان تصویری است که رابرتز اغلب در ذهن تداعی می کند دفاع از قوه قضاییه فدرال، با وجود ایدئولوژی حزبی توسط همکاران SCOTUS او حمایت می شود.
در او گزارش 2023، درس تاریخ رئیس دادگستری به پیشرفت های فناوری در سیستم دادگاه و آینده هوش مصنوعی در دادگاه می پردازد. او این پیش بینی آشکار را ارائه کرد که قاضی های انس، با فناوری پیشرفته جایگزین نخواهند شد.
در همان زمان، او نسبت به سنت منشی دیوان عالی که قبل از هر بحث شفاهی به ،وان «سوغاتی با ارزش» برای وکلا، قلم های غاز سفید را پشت میز وکیل قرار می داد، دلتنگ شد. همانطور که مفسران دیگر گزارش ،دبه نظر می رسید که رابرتز کمی با دنیای بیرون از کاخ مرمر فاصله نداشته باشد.
اما امسال، او به راحتی ثبت را از رویه های عجیب و غریب دادگاه دور کرد و به سمت تهدیدات بیرونی برد که اکنون تجربه قاضی دیویس را به یک اتفاق روزمره تبدیل کرده است.
به نظر می رسید که او تقریباً در همه جا انگشت می گذارد، از جمله به مقامات ،تی که «متأسفانه در تلاش های اخیر برای ارعاب قضات شرکت کرده اند - به ،وان مثال، پیشنهاد سوگیری سیاسی در احکام نامطلوب قاضی بدون مبنای معتبری برای چنین ادعاهایی». با این حال، او به مقامات ،تی که با اجازه دادن ناشناس ماندن در تاکتیک های تهدیدآمیز خطرناک دست زدند، مجوز داد و نگاهی تامل برانگیز به خود قضات داشت تا ببیند چگونه رفتار آنها استقلال و یکپارچگی دادگاه را تهدید می کند.
در عوض، گزارش های او مانند اشیایی براق است که خواننده را ترغیب می کند به همه جا نگاه کند، مگر به رسوایی های دیوان. از بین بردن سوابق دیرینه یا در استفاده بیش از حد دادگاه از "Shadow Docket" به همه جا نگاه کنید به جز نقش خود رئیس دادگستری به ،وان نویسنده تکان دهنده و تصمیم به طور گسترده محکوم شد اعطای مصونیت از تعقیب کیفری برای ریاست جمهوری.
رئیس دادگستری از خوانندگانش می خواهد که بر خطرات ناشی از خشونت، ارعاب، اطلاعات نادرست و تهدید به سرپیچی از قضاوت های قانونی وارد شده تمرکز کنند. این خطرات - هم برای افراد در سیستم قضایی و هم برای حاکمیت قانون - همیشه محکومیت ما را می طلبد.
اما این محکومیت نمی تواند به رئیس قوه قضائیه اجازه دهد تا کشور را با نادیده گرفتن ریاکاری در آرای دادگاه خود و پر، از مسئولیت خود در قبال عدم اجرای معیارهای اخلاقی، به آتش بکشد. ارجاعات پر،گارانه و جزئی تاریخی رئیس تا پایان سال به ارزش استقلال قضایی تنها به نشان دادن عادت دادگاه به حذف تاریخ انتخابی برای رسیدن به نتایج از پیش تعیین شده کمک می کند.
قاضی رابرتز به بهترین وجه می تواند از استقلال قضایی محافظت کند بازگرداندن اعتماد عمومی در کار دیوان، و با ارائه عالی ترین نمونه از اخلاق و پاسخگویی به ،وان الگویی برای قضات در سراسر سیستم دادگاه فدرال.