پیوندهای نژاد و کلیه – پاسخ کوتاهی به دکتر استنلی گلدفارب

در آ،ین پست خود، پاسخی از دکتر استنلی گلدفارب به مطلبی در مورد “نژاد، “بیداری” و کمبود پیوند کلیه گذاشتم، که بخشی از آن در نقد دکتر استنلی گلدفارب بود. مقاله در همین موضوع، منتشر شده توسط مجله شهر. در این پست پاسخ کوتاهی به دکتر گلدفارب ارائه می کنم.

دکتر گلدفارب در پاسخ خود می نویسد که از “فرمول نژادی برای تعیین عملکرد کلیه” حمایت نمی کند، که به ،ه خود بر اولویت بندی پیوند کلیه تأثیر می گذارد. در عوض، او می‌گوید که صرفاً این ادعا را رد می‌کند که فرمول مبتنی بر نژاد که اخیراً با شبکه تهیه و پیوند اعضا (OPTN) و شبکه متحد اشتراک‌گذاری اعضای بدن (UNOS) جایگزین شد، نژادپرستانه بود، زیرا این فرمول به ضرر آفریقایی‌تبارها بود. او همچنین با اعمال عطف به م،ق فرمول جدید و نژادی خنثی برای بیمار، که از قبل در لیست انتظار پیوند هستند، مخالف است.

من از توضیحات دکتر گلدفارب در مورد نظرات خود قدرد، می کنم. با این حال، به نظر من این است که، در مقاله اصلی او، او در واقع به جابجایی فرمول آگاهی نژادی قدیمی اعتراض کرد. در واقع، او آن را (همراه با تغییر سیاست دیگر) به ،وان “شاید خطرناک ترین پیروزی برای بیداری در مراقبت های بهداشتی تا به امروز” توصیف کرد. حتی در پاسخ خود، او به حمایت از استفاده از سیستم مبتنی بر نژاد برای بیمار، که قبلاً در لیست انتظار هستند، ادامه می‌دهد. دست‌کم، موضع او من را به اندازه‌ای از رد صریح تبعیض نژادی متعجب می‌کند.

همانطور که در پست قبلی من اشاره شد، استفاده از معیارهای نژادی در اینجا شاید بتوان به این دلیل دفاع کرد که این یکی از موارد بسیار نادری است که در آن تفاوت های فیزیکی قابل توجهی بین گروه های نژادی و قومی وجود دارد که بر شانس موفقیت پیوند آنها تأثیر می گذارد. اما، همانطور که در آنجا نیز اشاره شد، چنین استدلالی حداقل به شواهد قوی نیاز دارد مبنی بر اینکه هیچ راه دقیق دیگری برای ارزیابی بیماران وجود ندارد. علاوه بر این، همانطور که در مقاله قبلی من مورد بحث قرار گرفت، تبعیض نژادی به ویژه در شرایطی غیرقابل دفاع است که می‌تو،م به راحتی کمبود کلیه را برای بیماران از همه نژادها، صرفاً با قانونی ، بازار اعضای بدن، برطرف کنیم.

در حالی که ممکن است من و دکتر گلدفارب همچنان در مورد موضوع تبعیض نژادی اختلاف نظر داشته باشیم، برخی از نقاط توافق بین ما نیز وجود دارد که در مقاله قبلی من نیز به آن پرداخته شده است. به ،وان مثال، ما موافقیم که کاهش اولویت اهداکنندگان کلیه در فهرست انتظار، به منظور ترویج «برابری» نژادی اشتباه است.